Өлеңімсіз өмір сүрмес болыппын,

Өлеңімсіз өмір де жоқ, борықпын.

Ақындық бір жазылмайтын дерт екен,

Ақындық бір ауру екен, соны ұқтым.

Ақын деген лапылдаған өрт екен,

Ақындардың жанып өту — серті екен.

Бықсымаспын, шалам қалмас артымда,

Жана алмасам, ерте келдім, ерте өтем.

Жанып өтем, жанбай қайтіп тірі өлем,

Жаумай қайтіп, жаумай қайтіп түнерем.

Тіл тиылмай, жүректынбай тынбайтын,

Өміріммен өтер болды бұл өлең...

ҚАЗЫНАМ БАР

Қазыным бар.

Біреуге берсем бе екен?!

Өкпелейді-ау бермесем,

Берсем, - бөтен.

Бар байлықты қойныма тығып алып,

Әлде мына құмдардай өлсем бе екен?!

Қазынам бар,

Біреуге қисам ба екен?!

Ренжиді-ау қимасам,

Қисам, - бөтен.

Әлде мына даладай бар байлықты

Бір өзім иемденіп, жисам ба екен?!

Қазынам бар.

Тәуекел, сатсам ба екен?!

Өзіңдікін өзгеге сатсаң, - бөтен.

Әлде мына таулардай бүркеніп ап,

Бүк түсіп, теріс қарап жатсам ба екен?!

Қазынам бар.

Қисапсыз шектеледі.

Қызғанады біреулер, жек көреді.

Бермеймін де сатпаймын, көрсетпеймін!

Алам десең,

Алдымен зертте мені...