Кешегі қонған мезгілден,

Шапқаннан бері, шырағым,

Көрінген жоқ көзіме

Құрдасыңның қарасы».

Көктем мезгіл болғанда

Көктен құйған тамшыдай,

Шебер қыздың қолында

Балдағы алтын қайшыдай,

Қарамандай құрдасы

«Кетіп қалды» деген соң,

Бұлаңдаған Бурылға

Тағы да басты қамшыны-ай.

Найзасы аумай қолынан,

Жұлдыз туып оңынан,

Қобланды сонда «шүу!» деді,

Құбылып Бурыл гуледі

Қараманның соңынан.

О да кетіп қалыпты

Үздік озып қолынан.

Беті қайтпай барады

Сапар еткен жолынан.

Тайбурылды гулетіп,

Келіп жетті соңынан.

Қобланды жетіп, сөйледі:

«Болғаның ба, досым-ай,

Мақтаған атың осы ма-ай?!

Он екі күнде келерсің

Менің бүгін кеште тіккен қосыма-ай!

Жағалай таудың татыры-ай,

Жарасар тіккен шатыры-ай.

Анау күні «қатын» деп,

Қарамай кеткен батыр-ай!

Көрдіңіз бе, Қараман,

Қатынның баққан атын-ай!

Қатын да болса, білдің бе

Құртқаның асыл затын-ай,

Қатынның баққан атын-ай?!

Қапыда қалма, батыр-ай!

Жүрмейсің бе, Қараман?

Үш күн кейін соң қалып,

Мен де озып барамын,

Қалсаң, өлім жақын-ай!»

Қобланды гулеп жөнелді,

Көп Қиятқа қарамай.

Қалың Қият-көп қосын

Бәрі қалды артында,

Бірі еруге жарамай.

Сонда Бурыл гуледі,

Табаны жерге тимеді.

Көлденең жатқан көк тасты

Тіктеп тиген тұяғы

Саз балшықтай иледі.

Аманбайдың ақ тікен

Асып Бурыл жөнелді,

Қарсы келген қабақтан

Қарғып басып жөнелді.

Сеңгір-сеңгір таулардан

Секіре басып жөнелді.

Ол төбе мен бұл төбе,

Бауыры шұбар көл төбе,—

Онан да өтіп жөнелді.

Қамыстының қазды көл,

Қоғалының қулы көл,

Шегендінің желді көл,

Шағалалы шалқар көл,

Қызғыштының Қызды көл.

Құмыра, Қотан, Қоскөлден,

Айналасы бес көлден,—

Бәрінен өтіп жөнелді.

Құдердің қара дөңінен

Бесінде өтті деңінен,

Барлы, барлы, барлы тау,

Басы биік, қарлы тау,

Хан жайлаған Қаратау,

Би жайлаған Алатау,

Онан да өтіп жол шекті-ау.

Түйе мойнақ иір тау,

Қыз емшекті сүйір тау.

Атасу мен Манащы,

Мал оттауға оты ащы,

Ішейін десе, суы ащы,—

Мұнан-дағы жол шекті.

Қампай-құмпай қасынан,

Жем, Темірдің басынан,

Қолбағайлы шөлдерден,

Қасқалдақты көлдерден,

Асқар-асқар белдерден,

Айдын шалқар көлдерден,

Қан сасыған жерлерден,

Тобылғылы нұрадан,

Сексеуілді жырадан,

Баялышты құмайттан,

Бүлдіргенді шыңайттан

Жалғыз шауып жол шекті.

Астына мінген Бурыл ат

Жауатын күндей күркіреп,

Жаңбырдай тері сіркіреп,

Құбылып ойнап жер басты.

Алдыңғыдан артқысын

Сынық сүйем кем басты.

Жалғаса ұшқан қоңыр қаз

Тозаңынан адасты.

Асқар төбе бел еді,

Бір шауып, бір желеді,

Құбылып ойнап жер басып,

Дөңгеленіп келеді,

Садақтың бауы сартылдап,

Масатыдан шалбардың

Сала құлаш балағы,

Алтынды зермен көмкерген,

Жел соққандай жалпылдап,

Белеңнен асты былқылдап,

Тозаңы шықты бұрқылдап,

Аттың жолы қазылды.

Ұмтылғанда қысылып,

Бес жүз құлаш жазылды,

Бурыл көкке секірді,

Омырауда тері көпірді,

Шаба-шаба шатылды,

Табаны тиіп ұшқан тас,

Қызылбас мылтық оғындай

Аспан көкке атылды.

Тақиядай көрмеді

Үстіндегі батырды.

Бұлаңдаған Бурылдың

Маңдайында масаты бар,

Марал ішсе — таусылмас.

Құйрығында құдық бар,

Құлан ішсе — таусылмас.

Арандай аузын ашады

Аяғын топ-топ басады.

Бір төбенің тозаңын

Бір төбеге қосады.

Кешке таман Тайбурыл

Жын қаққанға ұсады.

Құлан менен құлжаның