Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

әдейі екен-ау бұл қылық.

“Жеңіспен папаң оралар ертең”,-

дейтін ол бізді қуантып,

үмітсіз, үнсіз жүруден, достар,

күту деген мың артық.

Жеттік-ау бір күн жеңіске біз де,

тойлады бүкіл халқымыз,

жеңістің күйі – ерліктің күйі

даланы кернеп шалқыды.

Алаулап тулар, алқызыл тулар,

жарқылдап жеңіс жұлдызы,

жан әкем бірақ оралмай кетті,

көре алмай кетті ұл-қызын.

Біз жүрміз бүгін шым-шытыр жолын

қуалап үлкен өмірдің,

аялы сол бір алақанды аңсап,

солады кейде көңіл-гүл.

Алаңдардағы алаулы туды

көрген сәттерде тоқталам:

әкемнің, сірә, мен үшін төккен

қаны емес пе екен деп қалам.

1957 "

Диалог

" - Сенсіз қалай күнелтем –

үйленейік, жүр, еркем!

- Мен сүймесем, не етеміз?

- Әлі-ақ сүйіп кетеміз,

үйренісіп күні ертең.

Сүймей, күймей, зар қылмай,

өмір құру – бір қайғы:

сыйласудан

тағдырдай

шын махаббат тумайды.

1962 "

Кейбір жеңгейлер

" Өз сүйгенін әркім қымбат санайды,

кей жеңгейлер ""меңгеріп"" ап ағайды,

""Жалғыз соның бабын тапсам жарар"", - деп

өзгелерге тайтұң-тайтұң қарайды.

Отырған соң ағай үлкен орында

жел үргендей көңілі өсер оның да.

""Үй жұмысы – міндеті, - дер, - кемпірдің"",

қайтер еді ертең сол қарт жоғында?

Оған - барқыт, шыт тиіпті әжейге

жолдасының анасы оған өгей ме…

Қарт киініп шалқып жүрсе, өзгелер:

""Келіні бір тәуір жан-ау"", -демей ме?!

1956 "

Қай жерде отырса да қарлығашың...

" Қай жерде отырса да қарлығашың,

сен оның жүрегінде, жанындасың.

Сәбидей сенің әппақ көңіліңе

күдіктің күңгірт бұлты шалынбасын.

Қай жерде отырса да қарлығашың,

ұқ, жаным, оның жатқа табынбасын.

Біл, жаным, оның албырт жүрегінің

жалынып, өзгелерге жағынбасын...

Өмірде, қарап тұрсам, бағың да сын,

тек жаның жалынынан арылмасын!

Көзіңнен ой оқыған сонау күні

арнаған өзін саған қарлығашың.

1959 "

Сағындым

" Жырымды алғаш тыңдаған

ауылымды сағындым.

Қош айтып қол бұлғаған

бауырымды сағындым.

Ақша бұлты жарасқан

аспаныңды сағындым.

Қуыршақ ойнап таласқан

достарымды сағындым.

Еркелеткен жасымнан

ағаларды сағындым.

Мейірім төккен асыл жан –

жан анамды сағындым.

Таң нұрымен даланың

жайнағанын сағындым.

Әнші құстар таң әнін

сайрағанын сағындым.

Жазғы кеште тербеткен

самалыңды сағындым.

Кеше ғана сенде өткен

бала күнді сағындым.

1956 "

Сыбырлай сүйіп самал жел...

" Сыбырлай сүйіп самал жел,

толқытты жанды несіне?

Жұпарын шашып көгал бел

шақырды кімді төсіне?

Өзенге әсем өң беріп,

жас қайың жайнап өсуде.

Жағада қайық тербеліп,

күтеді кімді есуге?

Мүлгиді неге жас тал да,

күткендей ынтық сырларды?

Алтын ай қалқып аспанда,

айналам неге нұрланды?

Құшағын кімге тұр ашып,

айлы түн мұнша сағынып?

Самалға жас қыз сыр ашып,

аңсады кімді жабығып?

Арманға толы жас жаны

тіледі кімді елжіреп?

Ұқпайды неге басқаны

өзімшіл асау өр жүрек?!

1960 "

Тебіреніп жүрегіңнен жыр арнадың...

" Тебіреніп жүрегіңнен жыр арнадың,

көп мезгіл жылылығын ұға алмадым.

Мен саған үміт артар сөз бермедім,

сонда да ынтық болдың, өзгермедің.

Мен болып жүректегі жыр, арманың,

бейнемді көңіліңнен шығармадың.

Жанымның өзге болды ұнатқаны,

өмірлік жүрегімде ол тұрақтады.