Отырмын, ой тұманы шытырманды,

Басымды бейуақыт қоршап алды.

Туылған тұл тұрмыстан әлсіз шабыт,

Азырақ әлдиледі сәби жанды.

Тигендей төбем тұнық бұлтты көкке,

Көрінед көлденең бел сонау шетте.

Солдаттай сапқа тұрған қарағайлар,

Мелшиіп қара тастар жатыр текке.

Төменде мұз астында ерке бұлак,

Тұншыға деміп алып жатыр жылап.

Тыпыршып, тыншыға алмай нәзік толқын,

Сылқ етіп тілсіз тасқа төсін ұрад.

Көрінед көлбеп жатқан сонау жалдан,

Ақ бурыл қарағайлар қырау шалған.

Бұл күні еркін жатқан тау деңгейін,

Ақша қар ақ көрпемен қымтап алған.

Көрінед көз ұшында көмескі Іле,

Жыландай жылжып барад иіріле.

Қаңғырып қияда жүр ақсақ елік,

Адасып қосыла алмай үйіріне.

Отырмын басымда - бұлт, астымда - тас,

Айланды ұршықтайын бір ғазиз бас.

Қайғылы қара көзден шыңырауға,

Мөлт етіп бұршақтайын төгілді жас.

...Жылап аққан өзені,

Мұңлы ма еді, қандай ед?...

Жасырын жүрек сезеді

Көз жасы оның балдай ед.

Түнекпен тұтып көңілді,

Тұнжыраушы едің сен ғажап.

Алыс бір арман өмірді

Қайғыртушы едің ойға сап.

Адасқан кейде ақша бұлт,

Қонақтаушы еді басыңа.

Ойымнан қайғы боп ұмыт,

Отырушы едім тасыңа.

Толқын беріп шалғынға,

Толықсушы еді самал жел.

Күн батардың алдында,

Көгілдір тартып асқар бел.

Сағынам, Шибұт, сені мен,

Аяулы, жалғыз жанымдай.

Сағынам адал көңліммен,

Өзіңді сүйген жарымдай.

Ауыр бір ойда отырып,

Жазғанда сәлем еліме.

Көзімді жасқа толтырып,

Сағынам, Шибұт, сені де.

* * * * * * * *

Өскен жер жылы жүрекке,

Шибұттан мен де адастым.

Жақын да болса алыстап,

Ауыр бір халге жанастым.

Лебің ыстық - өз елім,

Биіктесің өмірімде.

Қоштасқанша көз жұмылып,

Сақталарсың көңілімде.

1950 ж.

СҮЙЕМІН, ӨСКЕН ОТАНЫМ!

Сүйемін мен жерімнің

Топырағын, тасында.

Сүйемін думанды елімнің,

Кәрісін және жасын да.

Бұлтсыз, айсыз, жылы леп,

Сүйемін салқын кештерін.

Бетті аймалап уілдеп,

Толассыз соққан ескегін.

Шаңдатып жота, қырларын

Жылқы ойнаса біріндеп.

Мен сүйемін тұрғанын

Жылқышының күлімдеп.

Сүйемін гүлге нәр берген

Нөсерді жауған сіркіреп.

Жарқ-жұрқ етіп әр жерден

Сілкінсе аспан күркіреп.

Бұлт ойнаған бетінде,

Сүйемін көкшіл аспанын.

Ауылдың оқшау шетінде,

Асыр салған жастарын.

Байқасам кейде тұра қап,

Тәтті бір сырды сеземін.

Сүйемін суды қуалап

Сарқырап жатқан өзенін.

Сан алуан гүл өскен

Далаңды сүйем сұлаған.

Төбелестен, күрестен,

Балаңды сүйем жылаған.

Сүйемін, өскен Отаным,

Жылысып өткен жылыңды.

Қарыздармын сондықтан

Берермін талай жырымды

ОТАН ТУРАЛЫ

Мен оның түнін сүйем, күнін сүйем,

Ағынды өзен, асқар тау, гүлін сүйем,

Мен оның қасиетті тілін сүйем,

Мен оның құдіретті үнін сүйем.

Бар жөндігін сүйемін қыбырлаған,

Бәрі маған: “Отан!” - деп сыбырлаған

Жаным менің, Кеудемді жарып шық та,

Бозторғайы бол оның шырылдаған!

Отан!

Отан!

Бәрінен биік екен.

Мен оны мәңгілікке сүйіп өтем.

Отанды сүймеуің де күйік екен,

Отанды сүйгенің де күйік екен...

1966 ж.

Елім!

Саған ғашықпын.

Ғашықпын саған:

Құмарымды қандырмап едім.

Батыр болып, бақ қонып, асып тұрса адам,

Қаруы жоқ құлың ғой алдыңда сенің.

Мен іздеп жүрген жер-көкте,

Арманым менің, ақылым менің.

Елім - уілдеп жатқан жөргекте –